Τρεις άνθρωποι από το Φιτς Ρόι, αποφασίζουν ένα ταξίδι 400 χιλιομέτρων μέσα στις έρημες πεδιάδες της Παταγονίας, για να φτάσουν στο Σαν Χουλιάν. Εκεί βρίσκεται για τον κάθε έναν ο σκοπός αυτού του ταξιδιού. Η Μαρία Φλόρες, μια νεαρή μητέρα, επιλέχτηκε να παίξει σ’ ένα διάσημο τηλεπαιχνίδι με έπαθλο ένα πολυμηχάνημα, το οποίο στην πραγματικότητα της είναι άχρηστο, αφού στο Φιτς Ρόι δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα. Ο Δον Χούστο, ογδοντάχρονος ιδιοκτήτης του μπακάλικου του χωριού, έμαθε από κάποιον γνωστό του ότι ο σκύλος του (Ασχημόφατσα) που έφυγε πριν από τρία χρόνια, βρίσκεται σε μία μάντρα στο Σαν Χουλιάν. Τέλος ένας σαραντάχρονος πωλητής έμπλαστρων που αδυνατίζουν, ο Ρομπέρτο, ξεκινάει κι αυτός από το Φιτς Ρόι για το Σαν Χουλιάν προκειμένου να κάνει έκπληξη σε μιας νεαρή χήρα, πελάτισσα του, για την οποία έχει κάποια ιδιαίτερα αισθήματα πηγαίνοντας μια τούρτα γενεθλίων στον μικρό της γιο.
Πρόκειται για μία road movie, εμπνευσμένη από το “the straight story” του David Lynch, σύμφωνα με δηλώσεις του σκηνοθέτη. Οι τρεις ήρωες της ταινίας είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι (όλοι όσοι παίζουν, εκτός από τον Ρομπέρτο, δεν είναι ηθοποιοί). Ένας ηλικιωμένος άντρας, που αισθάνεται περιθωριοποιημένος και άχρηστος, μια φτωχή και ντροπαλή μητέρα που δεν παίρνει πρωτοβουλίες και ένας μεσήλικας πλανόδιος πωλητής που έχει κουραστεί από τη μοναξιά και τις διαρκείς μετακινήσεις.
Ο σκοπός του ταξιδιού είναι διαφορετικός για καθέναν από τους τρεις ταξιδιώτες που κάποιες στιγμές, κατά τη διάρκειά του, συναντιούνται. Ο Δον Χούστο, αναζητά την εξιλέωση μέσα από την επιστροφή του σκύλου του, που δεν “χάθηκε” αλλά “έφυγε” τιμωρώντας τον για μια λάθος πράξη του, την οποία δεν έχει αποκαλύψει σε κανέναν. Η Μαρία Φλόρες αναζητά το πολυμηχάνημα έπαθλο αλλά και τη φήμη που θα της δώσει η συμμετοχή της στο τηλεπαιχνίδι και ο Ρομπέρτο αναζητά την εύνοια της νεαρής χήρας. Η διαδρομή φέρνει τους τρεις ταξιδιώτες αντιμέτωπους με απρόοπτες καταστάσεις που θα τους απομακρύνουν από την επίτευξη των στόχων τους: ο Δον Χούστο δεν είναι βέβαιο ότι βρίσκει τον σκύλο του, η Μαρία δεν γυρίζει με το πολυμηχάνημα που κέρδισε και ο Ρομπέρτο δεν πηγαίνει την τούρτα στα γενέθλια του μικρού Ρενέ. Όμως και οι τρεις βγαίνουν κερδισμένοι από το ταξίδι τους, αλλά με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχαν αρχικά επιδιώξει. Και οι τρεις κερδίζουν τη γαλήνη, τη χαρά και την ελπίδα, μέσα από απλές ανθρώπινες πράξεις γενναιοδωρίας και ανθρωπιάς.
Η ταινία αναφέρεται σε απλές, ίσως και ασήμαντες, καθημερινές ιστορίες, απλών ανθρώπων. Ιστορίες που πιθανόν να μην κινούσαν το ενδιαφέρον κανενός αν η κινηματογραφική κάμερα δεν εστίαζε πάνω τους και, με τρόπο μοναδικό, δεν τις μετουσίωνε σε έργο τέχνης. Ο Sorin πλησιάζει τους ήρωες του, τη μοναξιά τους, την στεναχώρια τους, τη ντροπή τους, την αμηχανία τους. Τα συναισθήματά τους φαίνονται στο βλέμμα τους, στις κινήσεις των χεριών τους, στο βάδισμά τους, και λιγότερο σ’ αυτά που λένε. Οι σκηνές είναι λιτές και δεν φορτίζονται συναισθηματικά, τονίζοντας τη σημασία της απλότητας, της καθημερινότητας, των μικρών κι ασήμαντων πραγμάτων που δίνουν νόημα και ουσία στις ζωές των ανθρώπων.
stove polish 