“Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που κάνει εδώ και χρόνια χρήση παραισθησιογόνων ουσιών σ’ αυτή την πόλη δεν μπορεί να μην λαμβάνει κάποιου είδους έξω-αισθητηριακά σήματα, και η αλήθεια είναι ότι, από την ώρα που πέρασε το κατώφλι αυτού του μέρους, ο Ντοκ δεν μπορούσε παρά να προσέξει μια κάποια, θα έλεγε κανείς, αύρα. Αντί για τελετουργική χειραψία, ή έστω ένα χαμόγελο, όλοι όσοι του συστήθηκαν τον χαιρέτησαν με την ίδια στερεότυπη φράση -“Τι μέρος του λόγου είσαι, ρε φίλε;”-, πράγμα που υποδήλωνε υψηλά επίπεδα αμηχανίας, ακόμη και φόβου, απέναντι σε οποιονδήποτε δεν μπορούσαν να βάλουν σ’ ένα τσουβάλι και να του κρεμάσουν μια ταμπέλα.
Αυτό φαίνεται πως γινόταν όλο και συχνότερα τελευταία, στην ευρύτερη περιοχή του Λος Άντζελες, σε συνάξεις ανέμελων νεαρών και ευτυχισμένων μαστούρηδων, όπου ο Ντοκ είχε αρχίσει να παρατηρεί και μεγαλύτερους σε ηλικία άντρες, που ήταν εκεί, αλλά και δεν ήταν εκεί, άκαμπτους, αγέλαστους, που ήξερε πως τους είχε ξαναδεί, όχι απαραίτητα τα πρόσωπά τους, αλλά την αγέρωχη στάση τους, την άρνησή τους να βγουν, όπως έκαναν όλοι οι άλλοι στις ψυχεδελικές εκδηλώσεις εκείνης της εποχής, έξω από το περίβλημα της επιδερμίδας τους. Όπως οι πράκτορες που είχαν πάρει τον Κόι Χάρλινγκεν τις προάλλες σ’ εκείνη τη διαδήλωση στο Σέντσουρι Πλάζα. Ο Ντοκ τους ήξερε αυτούς τους ανθρώπους, είχε δει πολλούς από δαύτους στη δουλειά του. Πήγαιναν και μάζευαν χρέη, έσπαγαν πλευρά, απέλυαν κόσμο, είχαν το αυστηρό τους βλέμμα στραμμένο σε οτιδήποτε μπορούσε ν’ αποτελέσει απειλή. Αν τα πάντα σ’ αυτό το προεπαναστατικό όνειρο ήταν στην πραγματικότητα καταδικασμένο να τελειώσει, και ο άπιστος και κινούμενος από το χρήμα κόσμος να ανακτήσει τον έλεγχο όλων των ζώων που ένιωθε πως ήταν δικαίωμά του να αγγίζει, να θωπεύει και να κακοποιεί, τότε πράκτορες όπως αυτοί, πειθήνιοι και σιωπηλοί, αφοσιωμένοι στη σκατένια τους δουλειά, ήταν αυτοί που θα το έκαναν να συμβεί.
Θα μπορούσε, άραγε, σε όλες τις συγκεντρώσεις -συναυλίες, συλλαλητήρια για την ειρήνη, συνάξεις των φυλών, συνάξεις των φρικιών, εδώ, στα βόρεια, στα ανατολικά, οπουδήποτε- αυτοί οι σκοτεινοί υπάλληλοι, δουλεύοντας στα υπόγεια, να αφαιρούσαν τη μουσική, την αντίσταση στην εξουσία, τον ερωτικό πόθο, επικό ή καθημερινό, ό,τι μπορούσαν να μαζέψουν, για λογαριασμό των αρχαίων δυνάμεων της απληστίας και του φόβου;”
stove polish 